در آستانه آغاز ماه عزای اهل‌بیت علیهم‌السلام توجه به چند نکته ضروری است:
اول: با امام حسین علیه‌السلام سخن بگوییم؛ در طول روز زمانی را برای سخن گفتن با امام، سلام کردن و عهد بستن با ایشان اختصاص دهیم.
دوم: مداومت بر زیارت حضرت اباعبدالله (ع)؛ روزانه زمانی را به خواندن یکی از زیارت‌های حضرت اختصاص دهیم و زیارت را با تأمل و تدبر بخوانیم.
سوم: درباره حماسه کربلا مطالعه کنیم. با افراد خبره برای انتخاب کتاب مناسب مشورت کنیم و از آغاز محرم تا اربعین حسینی زمانی را برای مطالعه اختصاص دهیم. چرا که اجر به مقدار معرفت داده می‌شود و هر چه امام خود را بیشتر بشناسیم، معرفت ما به ایشان نیز بیشتر می‌شود و مصداق «عارفاً بحقه» خواهیم بود.
چهارم: نشانه‌های عزاداری را آشکار کنیم؛ پوشیدن لباس سیاه، آویزان کردن بیرق سیاه بر در و دیوار منزل و هر چه که نشانه سوگواری باشد. نشان دهیم که عزادار سید الشهدا (ع) هستیم.
پنجم: درباره کربلا و عاشورا سخن بگوییم. در جمع خانواده، دوستان و… کربلا، امام حسین (ع)، ارزش‌ها، سیره و نهضت ایشان را موضوع بحث و سخن‌های روزمره خود قرار دهیم.
ششم: مجالس عزاداری و ذکر حضرت را زنده نگهداریم. بر حضور در مجالس پایبند باشیم. ساعات روز خود را طوری برنامه‌ریزی کنیم که بتوانیم در مجالس حضور یابیم. مجالس امام حسین (ع) باید پرشور و با حضور جمعیت برگزار شود.
هفتم: حمایت مادی و معنوی از هر فعالیت و تلاشی که برای امام حسین (ع) صورت می‌گیرد، داشته باشیم.
هشتم: به واسطه امام حسین (ع) به خداوند تقرب بجوییم. مجالس ذکر حضرت، وسیله تقرب ما باشد. یعنی عهد ببندیم، گناهی را ترک کنیم و به عملی مستحبی پایبند شویم.
نهم: همنشین علما شویم، از محضر عالمان بهره ببریم، به رهنمودهایشان گوش دهیم و با آنان مشورت کنیم.
دهم: دعا برای فرج حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف را فراموش نکنیم؛ در مجالس عزاداری، امام زمان را یاد کنیم و برای فرج ایشان دعا کنیم.
