عشق الهی سریع‌ترین و هموارترین مرکب جهت رسیدن به ساحل کمال است که در امام حسین علیه السلام تجلی یافت. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرماید: «همانا حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است»
واقعه عاشورا شگفت‌انگیزترین نمود فداکاری، ایثار، صبر و ثابت قدمی در طول تاریخ و از خلقت آدم تا ظهور قائم است.
واقعه عاشورا از یک سو مصائب زمان و روزها را گرد هم آورد و از سویی دیگر چگونگی ایستادگی در عرصه حقیقت و حمایت از آن را در طول تاریخ نشان داد. امام حسین (ع) در روز عاشورا سخنانی روشنگرانه بیان می‌فرماید، اما یزیدیان توان درک و فهم سخنان امام را ندارند. زیرا گوش و چشم آن‌ها به سبب حرام‌خواری کور و‌کر شده بود.
زبان حال حضرت سید الشهدا در این کلمات خلاصه شده: «خداوندا! از همه كس، از همه چيز در راه تو گذشتم و برای ملاقات تو از همه وابستگان چشم پوشيدم. بارالها! اگر در راه محبت تو پاره پاره شوم، دل من به سوی غير تو تمايل نخواهد كرد».
این همان عشق الهی است که به حضرت در آن ساعات اضطراب، نفسی مطمئن و راضی به تقدیر خداوند بخشیده و همه امور دشوار را بر او آسان ساخته است. تا جایی که خون فرزند شیرخوار خود را به سوی آسمان پرتاب می‌کند و می‌فرماید: «هر چه بر من گذشت آسان است زیرا از دید خداوند مخفی نیست».
مصیبت‌های اهل بیت علیهم السلام در روز عاشورا بی‌مانند است و هیچ انسانی در طول تاریخ چنین آزمایشی نشده است. در زیارت عاشورا می‌خوانیم: «به راستی چه مصیبت بزرگی و چه داغ گرانی بود در اسلام». مصیبتی که عشق الهی سبب می‌شود در چشم عاشق همه زیبایی باشد و بگوید: «جز زیبایی ندیدم».
این عبارت را هنگامی حضرت زینب سلام الله علیها فرمود که ابن‌زیاد و اطرافیان او در خواب غفلت و در دریای تاریکی و نفاق غرق بودند و پژواک این سخن در تاریخ و نسل اندر نسل سبب بیداری و آگاهی گشت.
ابتلا، سنتی الهی است که بر انسان وارد می‌شود. اما شکیبایی در برابر آن به میزان صبر و رضایت انسان به قضا و قدر الهی بستگی دارد؛ و این‌ها نیز بسته به میزان عشق و محبت الهی در قلب انسان است. همان عشق و محبتی که در کربلا و در روز عاشورا به بالاترین درجه و درخشان‌ترین شکل نمود یافت.
