خداوند در قرآن‌کریم می‌فرماید: (وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ)؛ «و از سر هوس سخن نمى‌گويد. اين سخن به جز وحيى كه وحى مى‌شود نيست». بدین معنی که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم با زبان وحی سخن می‌گوید.
پس کلام رسول از کلام خداوند متعال نشأت گرفته است، همان‌طور که ایشان هزاران سال قبل از خلقت آدم از نور الهی خلق شدند. حضرت نبی اکرم (ص) می‌فرماید: «علی با قرآن است و قرآن با علی، علی با حق است و حق با علی، علی بر حق است هر که از او فرمانبرداری کند از حق تبعیت کرده و هر که او را ترک کند حق را ترک کرده است». ده‌ها سخن دیگر در همین سیاق و با همین مضمون از ایشان نقل شده است. نبی اکرم این سخنان را بیان کرده‌اند تا مردم را از تاریکی جهل و جهالت رهایی بخشند و به روشنایی علم و تمدن رهنمود سازند.
کلام نبوی بین دیگر سخنان معیار حقیقت و واقعیت است. جز حق و حقیقت از زبان ایشان بیرون نمی‌آید. بالاخص ایشان در این روایات مقایسه‌ای بین کتاب خاموش خداوند «قرآن حکیم» و کتاب ناطق خداوند «امام علی (ع)» انجام می‌دهند و تأکید دارند که این دو در هیچ شرایطی از هم جدا نخواهند شد مگر در بهشت برین که حضرت علی (ع) ساقی حوض کوثر خواهند بود.
امام علی (ع)، روشنگر حق
از زیباترین کتاب‌هایی که درباره حضرت علی نوشته شده، کتاب «علی نبراس و متراس» است که نویسنده آن یک مسیحی است. سلیمان کتانی در بخشی از کتاب می‌نویسد: «چه اندکند مردانی که هم‌بافت علی بن ابی‌طالبند و زندگی از آن‌ها مایه‌پر شده باشد و بر فراز نسل‌ها چونان مشعلی باشند که آخرین بقایای رمق خود را می‌مکند و آن را به عنوان ارمغانی در راه رهروان می‌سوزانند. اینان گرچه اندکند اما به ستون‌هایی می‌مانند که فاصله‌ی میان آن‌ها، ایوان‌های فراخ معابد را پدید می‌آورند و بر دوش‌های خود تاق سنگین کاخ پرشکوهی را حمل می‌کنند تا از فراز بلند‌ی‌های آن مناره‌ها نورافشانی کنند. اینان در تمام این احوال چونان کوه‌های ستبری هستند که وزش بیمناک توفان‌های گرد و غبارآمیز و رعد و برق برانگیز و غرش ابرها را می‌گیرند تا در عوض چشمه‌های نیکی و گوارایی و لطف را بر دامنه‌ی خویش جاری سازند. ایشان در هر برهه و زمانی، رهبران و مهتران دنیای آدمیت به شمار می‌آیند.
از میان همین گروه اندک هم سیمای علی بن ابی‌طالب در هاله‌ای از رسالت و سایه‌ای از نبوت آشکار می‌گردد. این رسالت و نبوت به علی انسجام و کمال بخشیده همچنان که علی از آن دو، رنگ و شکل پذیرفته است. بدین سان وقایع دست در دست هم دادند تا در ظلمانی‌ترین شبی که درازترین سیاهی اعصار و روزگاران را در خود نهفته داشت و آکنده از نادانی و ستم و کج‌روی بود، مردی پدید آید که جامع تمام مواهب و مزایا باشد، مواهب و مزایایی که انسانی توان گنجایش آن‌ها را نخواهد داشت مگر آنکه هماورد نوابغ قرار گیرد».
اکنون در عصر تمدن دیجیتال که ملت‌ها به مادیات مشغول شده و ارزش‌های روحی و آسمانی را بالاجبار از یادشان برده‌اند، به دوران جاهلیت بازگشته‌ایم. جاهلیتی که زرق و برق آن هوش را از سر برده و چشم‌ها را کور کرده است. در همین زمان ناگهان یک بیماری همه‌گیر (کورنا) تمامی معادلات را بر هم زد تا جایی که دانشمندان و اندیشمندان بزرگ از این ویروس کوچک حیرت‌زده شده‌اند و بیشتر از هر زمان مردمان جهان به نور هدایت امیر المؤمنین (ع) محتاج‌اند. چرا که نور ایشان تمامی این تاریکی‌ها را روشن خواهد کرد و جهل و جهالت را از بین خواهد برد. و تکبر و تفرعنی که به وجود آمده را محو خواهد کرد.
زمین و هر آنچه بر آن است از ظلم و جور به ستوه آمده و از شرق و غرب در فساد فرورفته و این آیه (ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ)؛ «به سبب آنچه دست‌هاى مردم فراهم آورده، فساد در خشكى و دريا نمودار شده است، تا [سزاى] بعضى از آنچه را كه كرده‌اند به آنان بچشاند، باشد كه بازگردند»، مصداق پیدا کرده است.
امام علی (ع) پشتیبان حقیقت
این یک حقیقت واضح است که خداوند امیر المؤمنین (ع) را ولی و امام قرار داد تا در سطح فردی و در سطح جامعه اسلامی به سوی فضیلت‌ها و کرامات هدایت‌گر باشد و پیام آسمانی متعالی را استوار سازد. چرا که او نه تنها در میان محبین و شیعیانش بلکه به صورت عام یک معیار کامل و منحصر به فرد است. او پشتیبان حقیقت و نور حق است.
آنچه امروز در عراق، شام، یمن و بحرین می‌گذرد توطئه‌ای برای بازگرداندن نسل بنی‌امیه و احیای جاهلیت و تفکر سلفی است. تکفیر، قتل و آواره کردن شیعیان این‌بار با رهبری صهیونیسم و وهابیت در حال اجرا است.
ما به جز امیر المؤمنین و تفکر و راه متعالی ایشان پشتیبان و هدایت‌گری نداریم. تمسک به آن حضرت سبب پیروزی است و دوری از ایشان، شکست و غلبه‌ی دشمن را به همراه خواهد داشت. هیچ فردی نباید گمان کند که دشمن دیرینه تبدیل به دوست باوفا می‌شود.
جهان امروز بیش از پیش نیازمند امیر المؤمنین (ع) است. امروز ایشان را حکیم شرق نام نهادند و جهان در پی حکمت، فلسفه انسانی و عدالت اجتماعی آن حضرت است. پس چرا ما که فرزندان ایشان هستیم از شخصیت بزرگ حضرت غافل باشیم و در سراب‌ها به دنبال آب باشیم؟
